بسم الله الرحمان الرحیم

منت خدای را عزوجل که  باران رحمت بیحسابش همه را رسیده و خوان نعمت بیدریغش همه جا کشیده.

از دست و زبان که برآید     کز عهده شکرش بدرآید

اول اردیبهشت روز تولد ابو محمد مشرف الدین مصلح متخلص به سعدی، صاحب گلستان و بوستان ملقب به شیخ اجل و استاد سخن می باشد. صمیمانه این روز را به همه اصحاب ادب، هنر، فرهنگ و معرفت تبریک می گویم.

این شاعر و نویسنده بزرگ پارسی گوی ایرانیبا اشعار و نثر زیبا و فصیح، اندیشه های سترگ و معارف انسانی و اسلامی را به جهان عرضه و جاودانه شد

غزلیات این شاعر بزرگ در بوستان و کلام شیرین و نثر بی بدلیش در گلستان همواره همانند عطر بهار، ساری و جاری است. تبحر و استادی وی در دو حوزه نظم و نثر و تعادل در زبان و محتوا او را از بقیه شعرا و نویسندگان متمایز ساخته است.

این نویسنده چیره دست و جهانگرد، با شاهکارهای ادبی و مضامین اخلاقی و انسانی، مرزهای نژاد، قومیت و زبان را فتح و همواره الهام بخش همه نسل ها بوده است.

اگر سعدی هیچ شعری نگفته بود شاه بیت زیر برای معرفی  و جهانی شدن او کفایت می نمود که:

بنی آدم اعضای یکدیگرند   که در آفرینش ز یک گوهرند.

        اول اردیبهشت مصادف با عید پاک پیروان حضرت مسیح ، پیامبربزرگ  صلح و مهربانی شده است. فرصت را مغتنم می شمرم به همه پیروان این دین بزرگ مخصوصا مردم شریف و خوب صربستان این مناسبت را تبریک عرض می کنم.

امیدوارم این پیامبر و این شاعر و نویسنده بزرگ همواره چراغ راه ما در آینده و الهام بخش معرفت و انسانیت باشند.

پیام خود را با این شعر شیخ اجل به پایان می برم:

 سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز   مرده آن است که نامش به نیکوئی نبرند.

سالم و موفق باشید.